Dinsdag 9 febr.

• Eerst naar de apotheek in McAndrews Bay. Ik heb nog tot morgen medicijnen. Het gemailde recept van mijn huisarts is hier niet geldig, dus moet ik eerst naar een dokter. Er wordt keurig voor me gebeld voor een afspraak en ik kan binnen een uur terecht in Portobello. Ik dus weer terug op zoek naar het medical centre aldaar. Ik kom in een soort wijkgebouwtje. Ze wisten al van mijn komst en ik wordt uiterst vriendelijk te woord gestaan. Of ik even wil wachten, de dokter komt zo. Er is geen andere patiënt te bekennen. De aankleding van de wachtkamer ziet er uit als bij ons in de jaren zeventig. Heel rommelig en gedateerd. Maar de arts was zeer vriendelijk en ze nam alle tijd om ook nog even naar mijn knie te kijken. Schoongemaakt, er zit echt een gat is, en een hechtpleister er op. Ook moest ik nog een tetanus injectie (difterie kreeg ik er gratis bij) halen bij de nurse. Zij kwam uit Duitsland, dus met haar verder in het Duits. Kortom het was een heel avontuur om de medische wereld hier eens van de andere kant te bekijken.
• Toen op naar Dunedin. Bergschoenen en wandelstokken aangeschaft. Bij een bank wilde ik geld pinnen maar het apparaat zei dat ik assistentie moest vragen bij de balie. Na ongeveer een kwartier was ik aan de beurt, ach ik heb alle tijd. Dat ook weer afgehandeld. Nog wat etenswaren gehaald en toen was ik de drukke stad weer zat. Nog maar een keer gebeld of ze al iets wisten van mijn bagage. Weer een antwoord ingesproken. Toen had ik eindelijk weer internet en kreeg ik een mail dat mijn koffer in Hong Kong is gevonden zonder label. Of ik een nummer wil bellen om te controleren of hij echt van mij is. Geen gehoor. Gelukkig werd ik toen teruggebeld en ja, hoera, het is echt mijn koffer. Hij is al in Auckland en wordt morgen vroeg naar Dunedin gevlogen. Komt om 9:15 uur aan. Ze willen hem wel naar mijn volgende adres sturen maar ik zie dat is vlak langs het vliegveld kom op weg naar de Catlins. Dus wil ik hem daar wel ophalen. Kan er tenminste weer niet iets mis gaan. Ik heb het gevoel dat mijn vakantie nu pas echt begint.
• Ik vergeet helamaal te vertellen dat het nog steeds mooi weer is. Het uploaden van foto' duurt me hier te lang, dus die houden jullie nog tegoed.

Woensdag 10 febr.

• Heb net alles ingepakt, krijg een telefoontje dat mijn koffer het vliegtuig gemist heeft. Ach, dat kan gebeuren. Nu komt hij pas begin van de avond, maar dan ben ik al weer 140 km zuidelijker. Ze zeggen dat ze hem daar komen brengen. We zullen het zien. Ik ga eerst maar proberen om die schoenen en stokken terug te brengen, want dat past niet allemaal terug in mijn koffer.
• Tot zover maar weer, wordt vervolgd